„Nienawiść”, czyli duet Trochę o duszy w formie
Trochę o duszy to nietuzinkowy projekt artystyczny, duet muzyczny, na który składają się Patrycja Lewandowska oraz Konrad Kapica, i o których już kiedyś mogliście poczytać na naszej stronie internetowej. Jako patroni medialni tego przedsięwzięcia z zaciekawieniem (i dumą!) obserwujemy, jak Trochę o duszy coraz śmielej wkracza w ten muzyczny świat z – niełatwą, bądź co bądź, do zaaranżowania muzycznie – poezją wybitnej polskiej noblistki, Wisławy Szymborskiej.
W poezji Wisławy Szymborskiej występuje duża trudność w podziale rytmicznym wierszy, dlatego niewielu dotychczas zdecydowało się na stworzenie muzycznych interpretacji.*
Mający premierę 20 listopada 2021 roku utwór „Nienawiść” na pewno znacznie różni się od debiutu duetu, piosenki „Nagrobek”. Tym razem twórcy postawili na mocne brzmienie w klimatach punkowo-rockowych (muzykę skomponował Konrad Wantrych). Muzyka jest ostra, momentami wręcz agresywna, jednak w środku utworu delikatna (głosowo i muzycznie) wstawka łagodzi całość i stanowi doskonale wyważony balans. Ta mocna i dobrze przemyślana stylistyka pokazuje, że ta piosenka mówi o czymś naprawdę poważnym, istotnym. Nienawiść taka właśnie jest – burzliwa, zadziorna, a niekiedy zwyczajna jak cisza przed burzą.
Fot. Michał Kajanek, źródło: facebook.com/trocheoduszy
W naszym projekcie sięgamy do niewykorzystanych jeszcze tekstów Szymborskiej, by mieć pełną dowolność interpretacji i nie sugerować się gotowymi rozwiązaniami.*
Teledysk do utworu „Nienawiść” na pewno porusza, ponieważ odwołuje się do obecnej sytuacji w naszym kraju; wyraża rosnącą w społeczeństwie frustrację, niezgodę, chęć zmian. Tym razem to, co możemy podziwiać na ekranie, jest o wiele bogatsze, stanowi przemyślaną całość, tworzy historię. Skłócona para, dwie wrogie sobie grupy oraz protestujący – kilka różnych wątków łączy się w tych kilku minutach teledysku. Mocne wrażenie robi również wykorzystanie autentycznych, dokumentalnych materiałów wideo: widz uświadamia sobie wtedy, że tytułowa nienawiść naprawdę jest (wszech)obecna i tak dobrze nam znana.
Głosy Patrycji Lewandowskiej i Konrada Kapicy świetnie współbrzmią, uzupełniając się i wzmacniając przekaz całego dzieła. Coś, co mogło wydawać się trudne do osiągnięcia, a mianowicie niesparodiowane i niespłycone przeniesienie poezji Szymborskiej w wymiar muzyczny, temu duetowi jak na razie udaje się świetnie. Ten eksperymentalny pomysł, by „ożywić” wiersze polskiej noblistki w mocno współczesnej formie, może przyciągnąć wielu młodych ludzi i pozwolić im odkryć piękno i głębię poezji Szymborskiej.
Źródło: www.facebook.com/trocheoduszy
Jeśli chcielibyście dać nowe życie wierszom Wisławy Szymborskiej oraz wesprzeć duet Trochę o duszy, zapraszamy tutaj!
*Źródło cytatów: https://www.facebook.com/trocheoduszy
Spójrzcie, jak wciąż sprawna,
Jak dobrze się trzyma
w naszym stuleciu nienawiść.
Jak lekko bierze wysokie przeszkody.
Jakie to łatwe dla niej – skoczyć, dopaść.
Nie jest jak inne uczucia.
Starsza i młodsza od nich równocześnie.
Sama rodzi przyczyny, które ją budzą do życia.
Jeśli zasypia, to nigdy snem wiecznym.
Religia nie religia –
byle przyklęknąć na starcie.
Ojczyzna nie ojczyzna –
byle się zerwać do biegu.
Niezła i sprawiedliwość na początek.
Potem już pędzi sama.
Nienawiść. Nienawiść.
Twarz jej wykrzywia grymas
ekstazy miłosnej.
Ach, te inne uczucia –
cherlawe i ślamazarne.
Od kiedy to braterstwo
może liczyć na tłumy?
Współczucie czy kiedykolwiek
pierwsze dobiło do mety?
Porywa tylko ona, która swoje wie.
[…]
Jest mistrzynią kontrastu
między łoskotem a ciszą,
między czerwoną krwią a białym śniegiem.
A nade wszystko nigdy jej nie nudzi
motyw schludnego oprawcy
nad splugawioną ofiarą.
Do nowych zadań w każdej chwili gotowa.
Jeżeli musi poczekać, poczeka.
Mówią, że ślepa. Ślepa?
Ma bystre oczy snajpera
i śmiało patrzy w przyszłość
– ona jedna.
– Wisława Szymborska, „Nienawiść”
