„K2. Historia najtrudniejszej góry świata” – recenzja książki
Na początku 2021 roku (16 stycznia) grupa dziesięciu nepalskich wspinaczy zdobyła K2 zimą – było to pierwsze takie wejście w historii, które zakończyło się sukcesem. Książka wydawnictwa Sine Qua Non, której autorem jest mediolański grafik Alessandro Boscarino, jest podsumowaniem innych wypraw na najtrudniejszy z himalajskich szczytów, będących jednocześnie sukcesami, świadectwami ludzkiej odwagi i wytrzymałości, ale także obrazem porażek – śmierci himalaistów, okaleczeniami, kontrowersjami i nierzadko rezygnacją z próby dotarcia na wierzchołek góry znanej wśród miejscowych jako Czogori.
Dzięki włoskiemu autorowi możemy poznać nie tylko historię nazewnictwa K2, ale także zapoznać się z sylwetkami najsłynniejszych wspinaczy, którzy postanowili rzucić jej wyzwanie. Poznajemy również historie, które stały za tym, by punkty (konieczne do minięcia podczas trasy na szczyt) zostały ochrzczone jako Żebro Abruzzów czy też Komin House’a. Trzeba też zaznaczyć, że Boscarino oddaje sprawiedliwość lokalnym wspinaczom przypominając o ich wkładzie i o wieloletnim traktowaniu ich jako konieczną, lecz bezimienną w momentach chwały, część ekspedycji. Książka została napisana w bardzo przystępny sposób, co jest dobrą wiadomością dla osób, które nie są zaznajomione ze specjalistycznymi terminami używanymi przez himalaistów.
Samo wydanie książki jest dość nietypowe ze względu na sporych rozmiarów format, ale jest to zdecydowanie zrozumiała decyzja, gdyż w środku znajduje się wiele zdjęć i grafik, które nie tylko oddają piękno Czogori, ale także grozę, jaką może wywołać. Wydawnictwo SQN umieściło również na swojej stronie erratę, korygującą drobne błędy pojawiające się w spisie treści i niektórych mapach. K2. Historia najtrudniejszej góry świata to pozycja dla każdego miłośnika gór.
