Szukając wzruszeń czyli Ogólnopolski Festiwal Młodych Alchemia Teatru 2018

Zastanawiając się co czyni teatr tak wyjątkowym można powiedzieć pozornie banalnie – emocje. Idąc dalej i szukając definicji tego miejsca, dochodzę do wniosku, że miejsce to słowo nieco niefortunne, ponieważ teatr to przestrzeń, którą tworzą ludzie i ich wrażenia. Czy wzruszenia teatralne różnią się czymś od tych, które dotykają ludzi w innych sytuacjach? To bardzo subiektywne, ale dlaczego właśnie w teatrze wrażliwość tak często jest potęgowana i otwiera szuflady, o których istnieniu nie mieliśmy pojęcia.

I najważniejsze pytanie: jak opisać najprostsze wzruszenie? Odpowiedzi szukają twórcy oraz artyści uczestniczący w kolejnej, piątej już edycji Ogólnopolskiego Festiwalu Młodych Alchemia Teatru, który odbędzie się w Staromiejskim Centrum Kultury Młodzieży w Krakowie w dniach 20-22 października. W tym roku głównym hasłem i próbą poszerzenia horyzontów i emocjonalności jest właśnie pytanie: jak opisać najprostsze wzruszenie? wers z wiersza Zbigniewa Herberta Chciałbym opisać.

Teatr niewątpliwie sięga szerzej i próbuje nakreślić różnego rodzaju problemy, przeżycia, obawy, radości. Młodzi aktorzy biorący udział w festiwalu to ludzie pełni pasji i zaangażowania. Wiem, ponieważ w zeszłym roku miałam przyjemność przez trzy dni nie tylko oglądać spektakle konkursowe ale przede wszystkim „poczuć OFMAT”. W roku 2017 festiwalowi towarzyszył literacki Konrad.

W najbliższy weekend krakowski Kazimierz zamieni się w stolicę teatru i pokuszę się o stwierdzenie, że to nie są słowa na wyrost. Organizatorzy pragną oddać teatralny głos młodemu pokoleniu z całej Polski. W jury spektakli konkursowych zasiądą tacy artyści jak Jerzy Zoń, współzałożyciel i dyrektor Teatru KTO, Piotr Pilitowski, aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, Artur Grabowski artysta interdyscyplinarny, malarz, rzeźbiarz, aktor, reżyser, performer. Na scenie zobaczymy aż dziesięć grup teatralnych z całej Polski. Na przybyłych czekają także atrakcje w postaci warsztatów z twórcami i paneli dyskusyjnych. Cytując słowa twórców wydarzenia:

W tym roku podążając za hasłem Roku Herbertowskiego, postanowiliśmy zadać pytania o emocje w teatrze, ich wagę i zasadność w działalności OFF-owej sceny w Polsce. Opiszemy najprostsze wzruszenie? Co młodych twórców dotyka 
w teatrze, jakie ideały i formy towarzyszą tym działaniom. Gdzie znajduje się granica między teatrem, a prawdziwą emocją. Czy wzruszenie jest naturalnym procesem wynikającym 
z próby uporządkowania świata wokół, czy czymś więcej?

Najmocniej zapraszam, poczujcie OFMAT i wzruszcie się najprostszym słowem i gestem. Takie doświadczenia są najcenniejsze.